úff..

finnst ykkur ekki stundum þegar þið eigið alveg viðbjóðslega mikið eftir að blogga og þurfið helst að gera það í mörgum mismunandi bloggum svo þið séuð ekki bara að skrifa eina rosalega langa setningu án þess að nota púnkt, að þið ættuð eiginlega bara að sleppa því að segja fólki hvað Rimini sé æðislegur staður og hvernig þetta hafi verið besta frí í heimi og hvað ísinn á Ítalíu sé góður og hvað kallinn sem átti hótelið hafi gefið okkur margar freyðivínsflöskur bara af því að við þekkjum vissan "trompetleikara" (sérbrandari fyrir Skúla..) og hvað hafi verið leiðinlegt að ferðast heim af því að flugfélagið hafi verið fíbblalegt og hvað það hafi verið gott að koma heim í mýflugumynd áður en flogið var á mývatn til að halda tónleika með Áskirkjukórnum sem var skemmtilegt en þó ekki í líkingu við það að mæta sem "SÖLPLÆÆÆS!" í brúðkaupið hjá snillingunum Tóta og Guðrúnu Dalíu þar sem skemmt sér var langt fram á nótt með stórfenglegu fólki og öllum aðalútlögunum, gönsó, maggí, hrönn og helga auk bragsins sem var nú svona aukasölplæs fyrir mig og svo nýja vininum mínum honum Kristjáni Orra sem ég er samt ekki búin að fyrirgefa fyrir að hafa staðið sig betur í píanótímum hjá Jónasi Sen (en ég er nú ekki langrækin), og frá því að skemmtanahöldin hafi verið ansi erfið daginn eftir þegar skundað var í Akureyriskirkju til að syngja stystu messu í heimi fyrir þrjár manneskjur og hund (óþarfa uppvakning þar!) og svo hafi verið hangið á eyrinni í þynnkukasti og Keahótels saltfisk fram að tónleikum klukkan fimm í sömu kirkju þar sem mætti góður slatti af fólki but no canines sem var ágætt, þeir hefðu getað farið að spangóla með, og að ekki síðra hafi verið að hitta tengdafólkið og grylla nöddekjödd og fínerí áður en brunað var í bæinn með viðkomu í uppáhalds firði norska bloggarans til að hitta langömmu fyndna barnsins sem er nota bene einn aðalsnillingurinn á þessari jarðkringlu, þannig að ég er að hugsa um að sleppa því bara.