kynningiiiiiin! namminamminamm..

Kynningar í búðum eru frekar fyndið fyrirbæri. Ef maður sé t.d. svangur á föstudagseftirmiðdegi er tilvalið að skella sér í margréttaða máltíð í Hagkaup í Kringlunni.. tala nú ekki um ef maður hefur ekki efni á að fara út að borða svona almennt.. sem eru jú ansi margir núna í góðærinu (!). Þarna svífur maður um ganga þessarar dásamlegu búðar og borðar sig pakksaddan.. fyrst er líklegt að maður rekist á lítinn plastdisk með nokkrum hrísgrjónum sem drekkt hefur verið í yndislegri krukkusósu frá einhvurju framandi landi, Tælandi t.d., ef maður er mjög heppinn leynist kannski í gumsinu hálf rækja eða kjúklingaflís. Nú, rétt handan við hornið bak við gúrkuhrúgurnar er viðbúið að standi maður sem upptekinn er við að smyrja oní mann saltkex með ostbita.. heldur betur viðeigandi sona í millirétt. Inn af kjötborði stendur svo annar maður og réttir manni steik á stöngli, oftast er hún nú fremur köld en maður er sosum ekki í neinni aðstöðu til að kvarta.. Rétt áður en maður kemur í mjólkurkælinn er svo iðulega stúlkukind sem býður manni einhvurn eðaldesert úr gæðakúadjús. Svo fer maður heim, sæll og glaður og strýkur á sér belginn.. eða þannig.

Af hverju ætli maður fái sér alltaf smakk í búðum þó að maður viti FULLVEL að í 95% tilvika finnist manni maturinn óspennandi og vondur? Þetta er auðvitað bland af eðlislægnri forvitni og matarfíkn.. hlýtur að vera, en einnig held ég að þetta sé einhver óstöðvandi bjartsýni, kannski í þetta sinn sé það gott!

Alversta dæmi um vanhugsað smakk sem ég hef lent í var eitt sinn í Bónus. Ég er yfirleitt mjög kurteis við ókunnuga og á því mjög erfitt með að neita fólki, t.d. finnst mér hryllilegt að segja nei takk við fatlaða eða blinda sem standa einhversstaðar og selja dót, þó ég sé þegar búin að kaupa viðkomandi drasl. Allavega, ég ætla inn í mjólkurkæli og þarf að ganga fram hjá ofurhressum manni í kokkabúning sem er með undarlegar brúnar klessur á bakka. Það voru ekki margir í búðinni og ég því auðveld bráð. Kemur í ljós að klessurnar eru bitar af lambabuffi (Langbestu Unnu Kjötvörurnar Á Markaðnum! Engin Aukaefni! Bara Hreint Kjöt Af Þeim Ágætu Skepnum, Lambi Og Soja!) Ég nálgast bakkann með varúð og hrygg í huga sting ég einum bita upp í mig... ÞVÍLÍKUR HRYLLINGUR!! Og ég ákvað í eitt skipti að vera bara hreinskilin við manninn. Hann kemur með sölupitchið og ég svara honum rólega.. "já en ég hugsa nú að ég eigi ekki eftir að kaupa þetta.. einfaldlega af því að mér finnst þetta eiginlega frekar vont." gaurinn bregst illa við og hreytir í mig " það er nú ekkert að marka þetta svona! Það þarf að hafa með þessu kartöflur og brúna sósu!"

Jesús.

Lít ég í alvörunni út fyrir að vera sjötíu og þriggja?