goodbye, dear Friends.. (ath. væmniviðvörun dauðans)

Jæja.. þá er því lokið. Var að enda við að horfa á síðasta þátt 10. seríunnar af Vinum.

Þessi þáttaröð sem er búin að fylgja minni kynslóð í gegn um súrt og sætt, skemmta okkur út í hið óendanlega, vera óþreytandi uppspretta "fynda" í partíum og öðrum mannfögnuði, bjarga mörgum þynnkudeginum og sameina okkur öll í "gleðinni" rennur nú sitt skeið.

Friends voru okkur það sem Forsythe ættin var kynslóð foreldra minna og Dallas var ´68 kynslóðinni nema ENN meira. Hugsið ykkur bara, ég horfði á þessa þætti og fylgdist með örlögum þessarra persóna ALLAN þrítugsaldurinn! það er ekkert smávegis..

þannig að.. veriði sæl mínir kæru vinir :)



smá sena hér í endann:

Vinirnir sitja öll saman á Central Perk og Ross er að segja sögu úr vinnunni. Myndavélin slædar yfir á hina þar sem þau sitja við kaffiborðið og hver og einn kemur með voice over með því sem þau eru að hugsa:

Rachel: if I squirt my eyes.. he almost looks like a young Alan Alda..

Monica: Great. Another Dinosaur story. When are THOSE gonna become exctinct?

Chandler: If I was a superhero that could both fly AND be invisible.. that´ll be coool...

Joey: (sings)dudurududududududuruuuu..

Phoebe : Who´s singing?